Głównym tematem grudniowych szkoleń zorganizowanych w trzech lokalizacjach: Klwowie, Przytyku i Radzanowie (woj. mazowieckie) przez firmy Enza Zaden i INTERMAG było zmniejszenie szkodliwości uwiądu papryki. Temat dość trudny dla plantatorów tego gatunku, a „recepta”, jaką przekazali przedstawiciele firm, zamyka się w trzech punktach.
Trzy kroki do sukcesu
Ogrodnicy produkujący paprykę w tunelach foliowych w podradomskim „zagłębiu” tego warzywa borykają się z wieloma problemami, wynikającymi z uprawy roślin w monokulturze. W wielu gospodarstwach papryka uprawiana jest nawet od 30 lat na jednym stanowisku z uwzględnieniem „niewielkiego” płodozmianu. Marcin Oleszczak reprezentujący firmę INTERMAG informował licznie przybyłych plantatorów o przyczynach więdnięcia roślin papryki. Główne z nich dotyczą chorób systemu korzeniowego, wiązek przewodzących i zgorzeli podstaw pędu papryki. – W zmęczonej glebie w naturalny sposób gromadzą się sprawcy chorób. Producenci często odpuszczają profilaktykę. Należy wykonać szereg działań po zakończonym cyklu uprawowym i przed rozpoczęciem nowej produkcji, np. odkażanie wielodoniczek rozsadowych oraz narzędzi i maszyn uprawowych. Powszechnie występujące patogeny glebowe (zwykle występują w kompleksach) zasiedlają glebę w sposób mniej lub bardziej trwały. Mogą atakować wiele gatunków roślin, łącznie z chwastami. Niektóre z nich przenoszą się z nasionami, a sprzyja im właśnie wieloletnia uprawa jednego gatunku na tym samym stanowisku (brak prawidłowego płodozmianu). Godne uwagi jest to, że fertygacja i systematyczne nawadnianie są ich sprzymierzeńcami − mówił M. Oleszczak.
Dużym problemem w uprawie papryki stanowią także nicienie glebowe m.in. guzak północny (Meloidogyne hapla), które stanowią zagrożenie dla upraw pod osłonami prowadzonych w glebach lekkich, piaszczystych. Występowanie nicieni sprzyja infekcjom roślin przez patogeny glebowe.
Skuteczne zwalczanie chorób papryki powodowanych przez patogeny glebowe w okresie wegetacji roślin jest bardzo trudne i zwykle przynosi ograniczone efekty. Radykalnym sposobem na choroby odglebowe jest oczywiście odkażanie chemiczne gleby w tunelu.
Jak informował przedstawiciel firmy INTERMAG ograniczenie szkodliwości uwiądów papryki można wykonać w trzech krokach poprzez:
- wybór odmiany o wysokim wigorze i większej tolerancji na choroby odglebowe;
- zaszczepienie systemu korzeniowego rozsady papryki mikroorganizmami symbiotycznymi;
- podniesienie bioróżnorodności gleby na stanowisku uprawowym w tunelach foliowych.
Wybór odmian tolerancyjnych na uwiądy
Hiszpańska prowincja Almeria utrzymuje tytuł lidera w produkcji papryki w Europie. Uprawa papryki w tym regionie wynosi ok. 11 tys. ha. Jak przekazał Bernard Zioło z firmy Enza Zaden, pomimo wieloletniej monokultury nie występują tam problemy z chorobami systemu korzeniowego roślin tego gatunku, ale to głównie zasługa corocznie stosowanej solaryzacji gleby. Natomiast dla hiszpańskich plantatorów głównym problemem stanowią nicienie glebowe.
Jak twierdzi prelegent, warto spróbować uprawy przy mniejszej liczby roślin w tunelu. Poinformował o wynikach badań nad odmianą Keyes, której rośliny były zaszczepione na dwóch podkładkach i zagęszczeniach: Scarface − zagęszczenie 3,2 roślin/m2 i Yaocali − 2,3 roślin/m2. Te rośliny sadzone w mniejszym zagęszczeniu wydały plon 6,2 kg/roślin i był on wyższy o 2,1 kg/roślinę, niż w technologii o większym zagęszczeniu. Lepsze efekty produkcyjne można uzyskać poprzez odpowiednie wietrzenie obiektów.
W tunelach pojedynczych powszechnie stosuje się uchylanie boków ścian szczytowych, lepszym rozwiązaniem jest wietrzenie w górnej części ścian szczytowych. Na glebach lekkich, na każdy rząd powinny przypadać dwie linie kroplujące oddalonych od roślin co najmniej 10 cm (na cięższych glebach można zastosować po jednej linii). Wówczas roślina równomiernie wykształca system korzeniowy w poszukiwaniu wody i składników pokarmowych.
Firma Enza Zaden wykonuje szereg badań związanych z hodowlą odmian tolerancyjnych na choroby odglebowe. Doświadczenia przeprowadzone na przestrzeni ostatnich trzech lat dowodzą, że odmiana Dragoney wykazuje tolerancję na uwiądy roślin papryki. − Przy wykonywaniu doświadczeń na małej próbie można łatwo zauważyć porażenie roślin, gdzie na tym samym stanowisku, w sąsiednich rzędach u roślin jednej odmiany widać większą szkodliwość chorób pochodzenia odglebowego, a u innych mniejszą. Tolerancja na te choroby jest również cechą odmianową − mówił B. Zioło.
Rośliny odmiany Dragoney charakteryzują się silnym wigorem i mocnym systemem korzeniowych. – Odmiana o wysokim potencjale plonotwórczym. Rośliny tworzą atrakcyjne, duże czterokomorowe owoce (ok. 250 g), o ciemnoczerwonej barwie. Należy pamiętać, że światło ma bardzo duży wpływ na atrakcyjność owoców (błyszcząca skórka owoców), dlatego warto pomyśleć o mniejszym zagęszczeniu roślin w tunelu (500−600 roślin/tunel). Ponadto należy zwróć uwagę, by nie przenawozić roślin zwłaszcza w ich początkowej fazie wzrostu. W mijającym upalnym sezonie, odmiana Dragoney długo zachowywała wysoką jakość owoców na roślinie. Mieszaniec Dragoney jest tolerancyjny na uwiądy powodowane przez Fusarium i Verticilium − informował B. Zioło.
Odmiana Banckers polecana przez przedstawiciela firmy Enza Zaden do zbioru szczególnie na zielony owoc. Na stanowiskach, gdzie w poprzednim sezonie liczba roślin porażonych przez choroby odglebowe dochodziła do 50%, na odmianie Banckers liczba „wypadów” była symboliczna.
Mieszaniec Banckers jest tolerancyjny na uwiądy roślin papryki.
Bogate portfolio papryki Enza Zaden uzupełniają odmiany m.in. Keyes, Sprinter, Devito, Velez, Blancina, Shakira.
Wkrótce opublikujemy drugą część artykułu nt. uwiądu papryki i biopreparatów.
Anna Wilczyńska
fot. A. Wilczyńska, M. Oleszczak
