Wczesne sygnały porażenia to oliwkowożółte plamy pojawiające się na górnej powierzchni liści, które z czasem przybierają barwę żółtą. Towarzyszy im charakterystyczny, szarofioletowy nalot zarodników konidialnych widoczny na dolnej stronie liści w obrębie przebarwień. Sprawdź, jak ograniczyć presję ze strony mączniaka rzekomego.
Poznaj wroga: Mączniak rzekomy
Mączniak rzekomy w uprawie szpinaku jest poważnym wyzwaniem, z którym muszą mierzyć się producenci. Choroba ta wywoływana jest przez Peronospora effusa. Zrozumienie charakterystyki tego sprawcy jest pierwszym krokiem do skutecznej ochrony plantacji. Jak więc rozpoznać i radzić sobie z mączniakiem rzekomym? Wskazówek w tym zakresie udzielił prof. dr hab. Józef Robak.
Charakterystyczne objawy mączniaka rzekomego
Identyfikacja mączniaka rzekomego na wczesnym etapie jest kluczowa. Pierwsze widoczne sygnały pojawiają się na górnej stronie liści w postaci rozmytych, oliwkowożółtych plam, które z czasem stopniowo przybierają barwę żółtą. Charakterystycznym objawem, który potwierdza obecność patogenu, jest pojawienie się obfitego, szarofioletowego nalotu zarodników konidialnych. Nalot ten występuje w obrębie wspomnianych przebarwień, ale wyłącznie na dolnej stronie liści.
Porażenie mączniakiem rzekomym ma również widoczny wpływ na siewki – infekowane młode rośliny rosną słabo i charakteryzują się jasnozielonym zabarwieniem. Na plantacjach przeznaczonych do produkcji nasion choroba może atakować również kwiatostany i same nasiona.
Warunki sprzyjające infekcji
Rozwój mączniaka rzekomego i wystąpienie infekcji są silnie zależne od warunków środowiskowych. Kluczowe dla infekcji są wysoka wilgotność powietrza oraz zwilżenie liści. Warunki te stają się szczególnie sprzyjające, gdy utrzymuje się temperatura w zakresie od 9°C do 19°C. Monitorowanie tych parametrów jest niezbędne do oceny ryzyka i podejmowania działań zapobiegawczych.
Minimalizacja strat: Metody zapobiegania i zwalczania
Skuteczna ochrona przed mączniakiem rzekomym opiera się przede wszystkim na działaniach prewencyjnych. Jedną z podstawowych i zalecanych metod jest uprawa odmian szpinaku, które wykazują odporność na ten patogen. Wybór odpowiednich odmian może znacząco zredukować ryzyko wystąpienia choroby i jej negatywne skutki. W kontekście chemicznej ochrony roślin, należy pamiętać o istotnym ograniczeniu. Nie zaleca się przeprowadzania oprysków konwencjonalnymi fungicydami na roślinach szpinaku, które są przeznaczone do przetwórstwa.
