Okres produkcji rozsady papryki przeznaczonej do uprawy w tunelach nieogrzewanych trwa 6–7 tygodni. Do produkcji rozsady we własnym zakresie jako mnożarki wykorzystuje się ogrzewane tunele foliowe, które muszą spełniać wysokie wymagania techniczne, aby zapewnić odpowiednie warunki do uzyskania pełnowartościowych młodych roślin.
Wietrzenie
Dostarczanie świeżego powietrza, bogatego w dwutlenek węgla i usuwanie powietrza „zużytego” przez rośliny (bogatego w tlen) jest koniecznym warunkiem prawidłowego wzrostu. Od ilości CO2 zaasymilowanego przez liście zależy bowiem efektywna fotosynteza i przyrosty masy zielonej, a co za tym idzie również pobieranie składników pokarmowych i rozlokowywanie substancji odżywczych w tkankach. Mnożarki muszą być szczelne, ale zaopatrzone w efektywny system wietrzenia. Najlepiej jeśli nad drzwiami zainstalowane są wietrzniki, które należy otwierać choćby na krótko (przed południem), nawet wczesną wiosną. Umożliwia to pozbycie się nadmiaru wilgoci z powietrza a jednocześnie dopływ świeżego dwutlenku węgla. Dopiero po takim „górnym” przewietrzeniu mnożarki można otworzyć drzwi dla dalszej wymiany powietrza (o ile temperatury zewnętrzne na to pozwalają). Wietrzniki umieszczone wysoko ponad roślinami zapobiegają nagłemu napływowi zimnego powietrza i nie generują stresu termicznego dla roślin. Intensywne wietrzenie przed sadzeniem papryki do tuneli jest też sposobem na jej zahartowanie.
Składniki pokarmowe
O ile do wysiewu (okres od kiełkowania do rozłożenia liścieni) wystarcza praktycznie sam odkwaszony torf to podłoże do pikowania (albo dłuższego okresu produkcji siewki) powinno mieć taką zawartość składników pokarmowych, aby wystarczyły na około cztery tygodnie wzrostu. Odpowiednie są substraty o zawartości 1,5–2 kg PGmix/m3. Dzięki temu nie ma potrzeby dokorzeniowego dostarczania nawozów w czasie wzrostu roślin. W razie potrzeby, zwłaszcza jeśli przedłużamy okres produkcji rozsady paprykę można dokarmiać dolistnie stosując do tego celu nawozy wieloskładnikowe. Najłatwiej rozpoznać objawy wyczerpania się azotu z podłoża – dolne liście jaśnieją i żółkną. Wówczas stosujemy dolistnie opryski nawozami azotowymi, które zawierają różne formy azotu (azotanowe, amonowe, amidowe). Nie można jednak przetrzymywać rozsady zbyt długo ze względu na szybkie starzenie się korzeni w małej objętości podłoża, ponadto po sadzeniu ich regeneracja oraz aklimatyzacja roślin są utrudnione. W produkcji rozsady papryki i po posadzeniu roślin na miejsce stałe dobre efekty daje stosowanie stymulatorów wzrostu, zwłaszcza działających na korzenie wyciągów z wodorostów (alg), czy preparatów humusowych. Można je stosować już od wschodów, czy pikowania, a następnie raz w tygodniu, aż do kilku dni przed sadzeniem. Skuteczne jest już dwukrotne zastosowanie stymulatorów – pierwszy raz po pikowaniu, drugi raz przed sadzeniem. Dzięki stymulatorom, bardzo dobrze rozwija się zarówno system korzeniowy, jak i masa zielona. Korzenie są dobrze rozwinięte, z obszerną strefą włośnikową, szybko się krzewią i długo zachowują żywotność. Pęd główny jest gruby i sztywny, ale nie drewnieje, liście mają dużą powierzchnię i wysoką zawartość chlorofilu, co dobrze wpływa na zdolności adaptacyjne młodych roślin.
Adaptacja rozsady
Szybka aklimatyzacja po sadzeniu zależy zarówno od warunków klimatycznych, jak i jakości rozsady. Rośliny o młodych korzeniach z silnie rozbudowaną strefą włośnikową szybciej wznawiają wzrost w nowych warunkach niż te o starych, grubych korzeniach szkieletowych. Konieczne jest jednak zapewnienie im temperatury podłoża na poziomie minimum 12–15°C, ponieważ dopiero wtedy możliwe jest pobieranie przez nie składników pokarmowych. I jest to nawet ważniejsze niż temperatura powietrza (optymalna 17–30°C). Dlatego tunele należy przykrywać folią najwcześniej jak się da, aby gleba zdążyła się nagrzać ale nie straciła nadmiernie wilgotności. Nie należy również zbytnio spieszyć się z sadzeniem.
lepszych warunków termicznych i wilgotnościowych po posadzeniu na miejsce stałe
Przypomnienia wymaga również fakt, że przed sadzeniem należy zrobić analizę gleby, aby uniknąć niepotrzebnego stosowania niektórych nawozów, a nie zaniedbać składników, których akurat będzie brakować. Warunkiem dobrego startu papryki jest odpowiednio wysoka zawartość azotu, konieczna do rozbudowania roślin, których masa wegetatywna jest niezbędna do wykarmienia wielu owoców. Nieprzewidywalny klimat może negatywnie wpływać na rośliny nawet po dobrym ukorzenieniu. Nie pomoże wówczas dolistne dokarmianie azotem. Znacznie korzystniejszy jest fosfor, który aktywizuje energię komórek potrzebną do przezwyciężania stresu termicznego. Pomaga również w stabilizacji transportu hormonów niezbędnych do kwitnienia i zawiązywania kształtnych owoców.
dr inż. Agnieszka Stępowska
