Okres dojrzewania zbóż jest standardowym momentem, gdy licznie przebywające na nich wciornastki, oczywiście uskrzydlone formy, przelatują na „atrakcyjniejszy” pod względem biologicznym i energetycznym pokarm.
Wzrost liczebności populacji wciornastków obserwujemy od pewnego czasu na plantacjach cebuli, czy warzyw kapustnych. Zarówno imago (dorosła forma), jak i larwy wciornastków żerując wysysają soki roślinne, co objawia się powstawaniem białawosrebrzystych drobnych plamek na liściach cebuli. W miejscu wyssania soku powstaje przestrzeń, którą błyskawicznie wypełnia powietrze. W przypadku licznych żerujących osobników, intensywność powstawania plam może doprowadzić do tego, że całe przestrzenie na liściach są odbarwione. Pozbawienie rośliny chlorofilu jest przyczyną osłabienia procesu fotosyntezy, w efekcie – ograniczenia plonowania.
Ochrona cebuli przed tymi szkodnikami nie jest sprawą łatwą. Część osobników rzeczywiście przebywa na powierzchni liści, ale znaczna liczba (szczególnie larw) żeruje pomiędzy pochwami liściowymi u nasady zgrubienia cebulowego (zwłaszcza w upalne dni), gdzie trudno dotrzeć z cieczą opryskową środków kontaktowych (pyretroidów). Skuteczność tych insektycydów może nie satysfakcjonować ogrodników. Działają bowiem najefektywniej w temperaturze do 20°C. Im cieplej, tym szybciej następuje dezaktywacja substancji czynnej, szybciej wysycha ciecz na powierzchni i pamiętać trzeba, że szkodnik musi mieć kontakt z substancją. Dlatego też musimy użyć dużej ilości wody do przygotowania roztworu, aby obficie naniesiony wciekał do wszelkich zakamarków – w tym pomiędzy nasady liści.
Najefektywniejsze w zwalczaniu wydają się być więc środki działające układowo (Movento 100 SC), układowo-wgłębnie-powierzchniowo (Mospilan 20 SP) czy wgłębnie (w przypadku młodych liści – SpinTor 240 SC) albo wgłębnie-translaminarnie (Benevia 100 OD).
Układowe wraz z sokami krążą po roślinie docierając do jej wszystkich organów (także pomiędzy łuski zgrubienia czy do nasady liści). Substancja czynna jest pobierana wraz z sokiem przez żerującego owada. Do przygotowania roztworu nie potrzeba użyć dużej ilości wody, oczywiście wzmacnia efekt dodanie adiuwantu. W przypadku wgłębnych – roztwór środka wnika do komórek, ale podkreślić to należy – w obrębie naniesienia kropli roztworu na roślinę. Dlatego też wymagana jest w ich przypadku dość duża ilość wody i opryskiwanie raczej drobnokropliste, aby dokładnie pokryć cieczą roślinę. Translaminarne działanie polega na przemieszczaniu się substancji międzykomórkowo w obrębie liścia cebuli, także pomiędzy nasadę liścia oraz w strefie przy skórce.
Trzeba pamiętać, że najbardziej podatne na wszystkie insektycydy są młode formy – larwalne. Im starszy osobnik, tym odporniejszy. Nie należy się też zrażać, gdy od razu nie uzyska się efektu śmiertelności szkodnika, a formy uskrzydlone będą widoczne w obrębie uprawy czy na liściach. W przypadku środków układowych oraz wgłębnych potrzeba czasu – owad musi pobrać w trakcie żerowania substancję czynną. Dlatego skuteczność najlepiej oceniać po 3–5 dniach od zabiegu. Nie należy panikować, że środek nie działa, ale wykazać minimum cierpliwości.
W przypadku konieczności przeprowadzenia za jakiś czas zabiegu następczego (bardzo prawdopodobne, gdyż ze złożonych jaj wylęgną się larwy, ale mobilne formy mogą także nalecieć na cebulę, szczególnie w trakcie żniw właśnie z sąsiednich upraw zbóż) warto sięgnąć po środek o odmiennym mechanizmie działania niż użyty w poprzedzającym. Zabiegu nie należy wykonywać gdy jest bardzo ciepło – w takiej sytuacji najlepiej poczekać do wieczora, gdy temperatura nieco się obniży i raczej pewne jest, że w najbliższych 3–4 godzinach nie nastąpi znaczny jej wzrost.
Ze środków ochrony roślin należy korzystać zachowaniem bezpieczeństwa. Przed Każdym użyciem przeczytaj informacje zamieszczone w etykiecie i informacje dotyczące produktu. Zwróć szczególną uwagę na stosowane zwroty wskazujące na rodzaj zagrożenia i symbole ostrzegawcze umieszczone w etykietach oraz przestrzegaj zalecanych środków bezpieczeństwa.
