AktualnościZalecenia nawozowe w uprawie kapusty

Zalecenia nawozowe w uprawie kapusty

Kapusta jest gatunkiem cenionym za walory smakowe oraz wysoką wartość biologiczną. Najczęściej spożywana jest po obróbce termicznej oraz jako kiszonka. W znacznym stopniu wykorzystywana jest również w przemyśle przetwórczym. Kapustę najczęściej uprawia się z rozsady. Bardzo rzadko praktykuje się uprawę kapusty głowiastej z siewu. Wynika to przede wszystkim z problemów z zachwaszczeniem.

Spore wymagania kapusty 

Mimo głębokiego systemu korzeniowego jest wrażliwa na niedobory wody, ze względu na dużą ilość biomasy jaką wytwarza, dlatego, aby uzyskać wysoki plon dobrej jakości niezbędne jest prowadzenie nawadniania. Do uprawy kapusty najlepsze są gleby gliniaste, czarnoziemy, czarne ziemie, mady oraz lessy. W uprawach odmian średnio późnych i późnych sprawdzają się również gleby torfowe. Nie należy natomiast zakładać plantacji na glebach piaszczystych oraz lekkich o niedostatecznym stopniu uwilgotnienia. Niewłaściwe jest również zakładanie upraw na glebach podmokłych oraz zbyt ciężkich i zimnych. Optymalne pH gleby powinno wynosić od 6,5 do 7,3 dla gleb mineralnych i od 6,0 do 6,5 dla gleb torfowych. Na glebach kwaśnych, na których często brakuje substancji mineralnych (w szczególności molibdenu) kapusta również nie powinna być uprawiana. Niski odczyn gleby zwiększa również ryzyko wystąpienia kiły kapusty. 

Gatunek ten ma bardzo wysokie wymagania pokarmowe, szczególnie w przypadku odmian późnych o długim okresie wegetacji. Optymalna zawartość składników mineralnych w glebie pod uprawę kapusty powinna wynosić: 100–135 N-NO3, 160–200 K, 50–70 P, 55–75 Mg, 700–1500 Ca (w mg/dm3 gleby), przy czym dolna granica jest wskazana raczej dla odmian wczesnych, natomiast górna dla odmian późnych. Zbyt wysokie dawki nawozów są nieuzasadnione ekonomicznie oraz powodują zagrożenie związane z zanieczyszczeniem wód gruntowych. Dawki oraz rodzaj używanych nawozów powinny być oparte na analizie chemicznej gleby. W kontekście nawożenia kapusty bardzo ważne jest również stosowanie nawozów organicznych, które oprócz uwalniania substancji pokarmowych poprawiają strukturę gleby, stosunki powietrzno-wodne oraz podnoszą zawartość materii organicznej.

Nawożenie organiczne zawsze korzystne 

Prenumerata Warzywa 2024 - baner

W uprawie kapusty głowiastej nawozy organiczne można podawać albo wiosną, albo jesienią – w zależności od terminu sadzenia roślin. Jeśli w planach jest produkcja kapusty odmian wczesnych, nawożenie organiczne najlepiej wykonać jesienią. W przypadku odmian późnych, które głównie są sadzone w maju i czerwcu, nawozy organiczne można wprowadzać na pole wiosną. Najczęściej stosowanym nawozem organicznym jest obornik. Jest to nawóz organiczny całkowicie naturalny, który składa się z odchodów zwierząt gospodarskich i ściółki. Z dawką standardową ok. 30 t/ha na pole wnosi się dość pokaźne dawki poszczególnych składników pokarmowych: ok. 150 kg azotu, 90 kg fosforu, 210 kg potasu, a także sporą ilość wapnia, magnezu, boru i żelaza. Obornik ma jeszcze jedną zaletę – poprawia strukturę gleby, zwiększając zawartość próchnicy. Aby próchnica się wytworzyła, a składniki z obornika były dostępne dla roślin, nawóz musi być rozłożony i przekopany z glebą. Przyjmuje się, że głębokość przyorania obornika powinna wynosić 15–25 cm, przy czym im cięższa gleba, tym obornik przyoruje się płycej (do 15 cm). Dzięki temu wszystkie składniki odżywcze dostaną się w głębsze warstwy gleby i znajdą się tam, gdzie ich wykorzystanie będzie najbardziej efektywne w uprawie warzyw.  

Na rynku dostępnych jest kilka rodzajów obornika, w zależności od pochodzenia są to: obornik bydlęcy (sprawdza się na glebach piaszczystych), obornik koński (sprawdza się na glebach ciężkich i lekkich, a także gliniastych i mokrych), obornik świński (dobrze sprawdza się na glebach piaszczystych) i kurzy. Ten ostatni przed wprowadzeniem do gleby należy rozcieńczyć, gdyż zawiera ponad trzy razy więcej azotu niż obornik świński czy bydlęcy.  

Alternatywą dla naturalnego obornika jest nawóz suszony. Jego zaletą jest brak nieprzyjemnego zapachu. Może występować w formie obornika suszonego rozdrobnionego lub w formie łatwych do aplikacji granulek. 

Nawozów z obornikiem nie można stosować w strefach ochronnych źródeł wody, ujęć wody, brzegów zbiorników i kąpielisk, do 20 m od nich. Przy stosowaniu obornika w formie naturalnej powinniśmy się trzymać dawki 4 kg/m2, co daje roczną dawkę azotu w ilości 170 kg/ha, której nie wolno przekraczać. 

mgr inż. Artur Kowalski, Instytut Ogrodnictwa w Skierniewicach
Oprac. dr inż. D. Łabanowska-Bury 

Fragment artykuły pochodzi z archiwalnego wydania miesięcznika “Warzywa” 3/2021

 

 


ZOSTAW KOMENTARZ

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany, podajesz go wyłącznie do wiadomości redakcji. Nie udostępnimy go osobom trzecim. Nie wysyłamy spamu.
Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem*.
Proszę podać swoje imię tutaj
Proszę wpisać swój komentarz!

Polityka Prywatności

NAJNOWSZE WIADOMOŚCI

Najpopularniejsze artykuły

Polecamy

INNE ARTYKUŁY AUTORA

ARTYKUŁY POWIĄZANE (TAG)

warzywa siarkopol nawożenie nasiona
tunele przymrozki folia

NEWSLETTER

Warzywniczy newsletter z najciekawszymi i najlepszymi tekstami portalu WARZYWA.pl