Starannie przygotowane i nawiezione stanowisko pod uprawę kapusty pekińskiej, zaprocentuje wysokim plonem. W żywieniu tej rośliny bardzo ważne jest m.in. zaopatrzenie w wapń, ponieważ niedobory tego składnika mogą spowodować zaburzenia fizjologiczne w postaci tipburn, czyli zagniwania brzegów liści wewnątrz główek kapusty.
Mimo, że kapusta pekińska posiada słabo rozwinięty system korzeniowy, a okres jej wegetacji polowej nie przekracza 3 miesięcy, uzyskanie plonu handlowego w wysokości ponad 100 t/ha, przy umiejętnej uprawie i sprzyjających warunkach środowiskowych, nie należy do rzadkości. Aby osiągnąć wyżej opisany efekt produkcyjny, pod uprawę należy wybierać stanowiska na żyznych, mocno próchniczych glebach o wysokiej zawartości składników pokarmowych.
Tutaj znajdziesz wiele publikacji warzywniczych: https://www.plantpress.pl/kategoria/warzywnictwo/
Wybór stanowiska
Z uwagi na wysokie wymagania wodne tego gatunku, gleby powinny również dobrze zatrzymywać wodę. Pod uprawę kapusty pekińskiej najlepiej nadają się: czarnoziemy, czarne ziemie, mady oraz lessy. Natomiast do gleb, na których nie powinno zakładać się plantacji należy zaliczyć: gleby bardzo ciężkie, podmokłe, ilaste oraz gleby piaszczyste mające tendencję do szybkiego przesuszania się. Produkcja nie powinna być również prowadzana na gruntach ornych o klasie bonitacyjnej gorszej niż IVa. Optymalne pH gleby powinno wynosić 6,5–7,5. Bardzo ważne jest także, aby plantacja miała dostęp do ujęcia wody. Z uwagi na ryzyko wystąpienia kiły kapusty, na którą „pekinka” jest bardzo wrażliwa, nie należy jej uprawiać po sobie oraz innych gatunkach z rodziny kapustowatych i rzepowatych w interwałach krótszych niż 4 lata. Konsekwencją złego wyboru stanowiska może być znaczne zwiększenie nakładów finansowych na środki produkcji.
Prace agrotechniczne
Podstawową zasadą podczas przygotowywania stanowiska pod uprawę warzyw jest wykonanie tylko takiej ilości zabiegów agrotechnicznych, które są niezbędne do zapewnienia roślinom optymalnych warunków wzrostu i rozwoju. Zbyt duża intensyfikacja prac uprawowych prowadzi bowiem do nadmiernej degradacji gleby. Kapusta pekińska należy do warzyw wymagających dobrze przygotowanego stanowiska. Gleba pod uprawę tego gatunku powinna być: wilgotna, dobrze spulchniona w warstwie wierzchniej oraz mieć strukturę drobno guzełkowatą. Dobry przedplon dla „pekinki” stanowią takie rośliny, jak: ziemniaki, pomidory, cebula, por, sałata, facelia, marchew oraz zboża i rośliny z rodziny bobowatych. Stosując przedplon należy pamiętać, aby został on zebrany nie później niż 3 tygodnie przed planowanym rozpoczęciem uprawy. Podczas tego trzytygodniowego okresu należy glebę przygotować pod kątem nawożenia oraz umożliwić jej odbudowę zasobów wodnych, które w dużej mierze zostały wyeksploatowane przez rośliny przedplonowe.
Często konieczne jest również wykonanie orki w celu przykrycia resztek roślin przedplonowych. W trakcie lub bezpośrednio po wykonaniu orki należy zastosować wał Cambella, po czym uprawić pole lekkim agregatem złożonym z brony oraz wału strunowego. W przypadku uprawy kapusty pekińskiej po zbożach, do najważniejszych prac agrotechnicznych należy zaliczyć podorywkę oraz bronowanie. Z uwagi na dość wysokie potrzeby pokarmowe tego gatunku warto również rozważyć zastosowanie poplonu w formie nawozów zielonych. Niezbędne jest wykonanie orki zimowej. Wiosenne prace agrotechniczne powinny być skupione wokół zniszczenia wschodzących chwastów oraz wyrównania powierzchni gleby przy pomocy brony lub lekkiego agregatu, jak również wymieszania jej z nawozami mineralnymi za pomocą kultywatora. Zabiegów ciężkim sprzętem nie należy prowadzić na glebie przesuszonej, jak również nadmiernie wilgotnej. Takie działania prowadzą bowiem do zbrylania lub rozpylenia gleby, a w konsekwencji do pogorszenia stosunków powietrzno-wodnych i jej degradacji.
Wymagania pokarmowe
Płytki i słabo rozwinięty system korzeniowy kapusty pekińskiej, ma ograniczone zdolności pobierania składników pokarmowych z profilu glebowego, dlatego jej rzeczywiste potrzeby pokarmowe są niższe niż zalecana ilość składników wnoszonych z nawożeniem. Kapusta pekińska charakteryzuje się dużymi wymaganiami nawozowymi, ponieważ szacuje się, że do uzyskania plonu całkowitego na poziomie 100 t/ha pobiera ona: 160 kg N, 36 kg P oraz 270 kg K.
Optymalna zawartość makroskładników w glebie pod uprawę kapusty pekińskiej
| mg/dm3 | ||||
| N (NO3 + NH4) | P | K | Ca | Mg |
| 110–130 | 50–60 | 160–180 | 1000–1500 | 55–65 |
Aby zapewnić roślinom optymalną podaż składników pokarmowych, nawożenie powinno być oparte na wynikach analizy chemicznej gleby. W przeciwnym razie albo doprowadzi się do niedoborów mogących powodować różnego rodzaju choroby fizjologiczne roślin, albo przenawozi się glebę. Obie sytuacje będą miały swoje konsekwencje ekonomiczne. Zbyt wysoka podaż nawozów mineralnych przyczynia się również do negatywnych oddziaływań środowiskowych, w szczególności zanieczyszczenia wód pierwiastkami biogennymi.
Dawkę azotu z nawozów mineralnych powinno podzielić się w proporcji 2/3 do 1/3. Większą część należy zastosować przedwegetacyjnie (nie później niż tydzień przed sadzeniem rozsady), natomiast resztę pogłównie w fazie 4–6 liści w przypadku uprawy z siewu lub po 2 tygodniach od posadzenia rozsady. Do zastosowania przedwegetacyjnego dobrym nawozem będzie saletrzak, a do pogłównego dobrze nadaje się saletra wapniowa. Jej zastosowanie jest bardzo uzasadnione na glebach ubogich w wapń, którego deficyt w przypadku kapusty pekińskiej może doprowadzić do powstania choroby fizjologicznej jaką jest tipburn.
Całe nawożenie mineralne nawozami potasowymi i fosforowymi należy przeprowadzić przedwegetacyjnie, nie później niż na tydzień przed rozpoczęciem uprawy. Do sprawdzonych nawozów potasowych w uprawie kapusty pekińskiej można zaliczyć sól potasową i siarczan potasu, jeśli chodzi o nawozy fosforowe, dobrym wyborem będą: superfosfat wzbogacony oraz fosforan amonu. W przypadku zaobserwowania niedoborów któregokolwiek ze składników, należy wprowadzić dokarmianie dolistne. Dotyczy to szczególnie wapnia w fazie wiązania główek, którego deficyt może spowodować znaczne obniżenie jakości produktu finalnego. Do pełnego zbilansowania nawożenia warto również użyć nawozów zawierających mikroskładniki, takie jak: żelazo, molibden, bor oraz mangan, których niedobór prowadzi do zaburzeń fizjologicznych roślin.
Warto również podkreślić, że mimo oczywistych zalet nawozów mineralnych, nie do przecenienia jest stosowanie nawozów organicznych oraz naturalnych. Nawozy tego typu bowiem oprócz zapewnienia roślinom składników pokarmowych przez cały okres wegetacji, pełnią również funkcje biologiczne, podnosząc w znacznym stopniu zawartość materii organicznej w glebie. Przekłada się to na zwiększenie populacji mikroflory glebowej, która jest odpowiedzialna za przebieg pożytecznych procesów biochemicznych. Często mikroorganizmy ograniczają również rozwój czynników chorobotwórczych, dzięki swoim zdolnościom do szybkiego zasiedlania gleby.
mgr inż. Artur Kowalski
Instytut Ogrodnictwa – PIB w Skierniewicach
Artykuł pochodzi z archiwalnego wydania czasopisma WARZYWA 5/2022 str. 22-25
Aby zaprenumerować “Warzywa”, jedyne warzywnicze czasopismo w Polsce, należy skorzystać z linka: www.plantpress.pl
