Papryka jest rośliną ciepłolubną. W naszych warunkach klimatycznych jej uprawa nie jest łatwym zadaniem. Z tym trudnym przedsięwzięciem zmagają się m.in. producenci z regionu Potworowa, Klwowa (woj. mazowieckie) − tam znajduje się największe zagłębie paprykowe w Polsce. O tym jak przedstawia się tegoroczna uprawa papryki w nieogrzewanych tunelach foliowych informuje nas Tomasz Kozłowski z Głuszyny (region Klwowa), reprezentujący Grupę Producentów Warzyw i Owoców Polska Papryka.
Dotychczasowy przebieg pogody nie rozpieszczał ogrodników, w tym producentów papryki. Zimne noce, niewielka ilość światła w ostatnim czasie nie sprzyjają wegetacji roślin. Niestety długoterminowa prognoza pogody też nie przedstawia się obiecująco.
Tomasz Kozłowski od wielu lat zajmuje się uprawą papryki na łącznej powierzchni 2,5 ha. Zaplecze produkcyjne składa się częściowo z nowoczesnych, zblokowanych obiektów stawianych przez firmę Haygrove oraz starych tuneli z betonowymi już słupkami.
Odmiany
Ogrodnik co roku uprawia plenne odmiany papryki czerwonej w typie blok. Jego zdaniem najlepiej sprawdzają się dwie odmiany Muriel i Yecla. W bieżącym sezonie rozsada była sadzona w połowie kwietnia w rozstawie co 75 cm i odległości roślin co 30 cm. W początkowej fazie wzrostu roślin, by uchronić je przed spadkiem temperatury, ogrodnik zakłada lekką konstrukcję, na którą rozpościera białą włókninę, tworząc dodatkowy minitunel. Odpowiednia wilgotność i temperatura powodują, że rośliny mają w nim idealne warunki do wzrostu. Tak przygotowany minitunel jest utrzymywany przez 2-3 tygodnie, następnie jest ściągany. Jak informował nas producent w przypadku prognozowanej zimnej nocy wciąż rozpościera włókninę, ale już bezpośrednio na rośliny.
Po jednokrotnym pieleniu roślin, producent ściółkuje międzyrzędzia białą włókniną o szerokości 50 cm. Biała powierzchnia odbija promieniowanie słoneczne, a system korzeniowy nie jest narażony na przegrzanie.
W bieżącym sezonie rośliny papryki w Głuszynie są zapylane przez trzmiele ziemne. Ważna jest ochrona przed mrówkami, które wchodząc do gniazd trzmieli zwabione zapachem pokarmu rabują syrop. W tym celu podest, na którym stoi ul, w miejscu stykania się go z podłożem producent zabezpiecza smarem. Ważne jest dostosowanie liczby uli do wielkości plantacji oraz liczby kwitnących roślin, ponieważ zbyt dużo owadów na jednostce powierzchni może powodować efekt „zmęczenia kwiatów”. Dlatego ogrodnik zastosował jeden ul na obiekt o powierzchni 2100 m2.
AW
