Fasola szparagowa wymaga do uprawy żyznych i próchnicznych, szybko nagrzewających się gleb, o uregulowanych stosunkach wodno-powietrznych. Najczęściej uprawia się ją z siewu nasion wprost do gruntu, ale możliwa jest również uprawiać z rozsady. W Polsce przeważa produkcja dla przetwórstwa, ale najwyższą opłacalność uzyskuje się z wczesnych terminów uprawy przeznaczonych na świeży rynek.
Wybierając pole pod uprawę fasoli szparagowej należy zwrócić uwagę, aby nie było to stanowisko bezpośrednio po innych roślinach bobowatych. Przerwa w uprawie roślin z tej samej rodziny powinna wynosić co najmniej 4 lata. Fasola ze względów fitosanitarnych nie powinna być uprawiana po marchwi, pietruszce i szpinaku. Dobrym przedplonem dla fasoli są wczesne ziemniaki, rzodkiewka, sałata lub cebula ozima. Wiosenna uprawa gleby przed siewem fasoli powinna być ograniczona, żeby nadmiernie nie przesuszać gleby.
Dominuje fasola karłowa
W Polsce największe znaczenie w towarowej produkcji ma uprawa fasoli karłowej, szparagowej, a następnie na suche nasiona. W profesjonalnych gospodarstwach mniejsze znaczenie ma uprawa fasoli tycznej. Z odmian fasoli szparagowej karłowej najczęściej uprawiane są te o strąkach na przekroju owalnych lub okrągłych. Jeśli chodzi o barwę to są odmiany żółto- lub zielonostrąkowe. W produkcji fasoli szparagowej dla przetwórstwa najczęściej uprawiane są odmiany karłowe o zielonych strąkach. Na świeży rynek natomiast dominują odmiany żółtostrąkowe. Spośród cech odmian fasoli szparagowej do przetwórstwa (do konserwowania i mrożenia) ważne jest, aby odmiany były plenne. Powinny się wyróżniać skoncentrowanym dojrzewaniem strąków i ich dużym wyrównaniem. Bardzo istotna jest odporność na choroby, takie jak: antraknoza fasoli, askochytoza, a także choroby bakteryjne. Jeśli chodzi o wybarwienie, to w przetwórstwie pożądana jest ciemnozielona barwa strąków, z tym, że ta zieleń nie powinna być zbyt ciemna. Hodowcom odmian fasoli udało się znaleźć takie, u których wolno przejrzewają strąki. Cenną cechą dla przetwórców jest też brak lub niewielki udział włókna w strąkach. Oczywiście nowe odmiany muszą nadawać się do kombajnowego zbioru.




Z siewu i z rozsady
Fasola szparagowa w towarowych gospodarstwach jest uprawiana z siewu nasion bezpośrednio do gruntu. Planując uprawę tego warzywa na najwcześniejsze zbiory z przeznaczeniem na świeży rynek można wybrać uprawę z rozsady. W tym celu nasiona wysiewa się do wielodoniczek. Jest to pracochłonny sposób i praktykuje się go tylko na niewielką skalę, najczęściej w produkcji w tunelach foliowych. Fasola zalicza się do roślin o wysokich wymaganiach cieplnych. Nasiona powinno się wysiewać w glebę o temperaturze co najmniej 8–10°C. Jest bardzo wrażliwa na przymrozki, dlatego termon siewu do gruntu powinien przypadać po połowie maja. Ostatnie wysiewy powinny się zakończyć do połowy lipca. Do późniejszych wysiewów należy wybierać odmiany o krótkim okresie wegetacji. Fasolę karłową wysiewa się w rozstawie rzędów co 40–50 cm, a w rzędzie co 5–8 cm. Głębokość siewu powinna wynosić od 2 do 4 cm, w zależności od wielkości nasion (większe mogą być wysiane głębiej).




Optymalne nawożenie
Fasola wymaga gleb o odczynie w zakresie 6,5–7,8. Dzięki symbiozie z bakteriami brodawkowymi wymagania nawozowe fasoli co do azotu są niewielkie. Pierwiastek ten jest niezbędny tylko w pierwszym okresie wzrostu, do czasu aż na korzeniach rozwiną się bakterie mające zdolność wiązania wolnego azotu z powietrza. Z tego względu nie jest wskazane nawożenie fasoli dużą ilością azotu mineralnego (maksymalnie 30–40 kg N/ha), gdyż mogłoby to doprowadzić do akumulacji nadmiaru azotanów, zwłaszcza w strąkach. Ponadto stwierdzono, że obecność azotu mineralnego w glebie hamuje intensywność symbiozy roślin żywicielskich z bakteriami. Optymalna zasobność (w mg/dm3) gleby w pozostałe makroskładniki wynosi: 60–80 P, 125–175 K, 50–70 Mg oraz 1000–2000 Ca. Spośród mikroskładników fasola ma zwiększone zapotrzebowanie m.in. na bor, mangan i molibden. Ilość nawozów należy obliczyć na podstawie wyników analiz glebowych. Można zastosować nawozy wieloskładnikowe, a w przypadku pojedynczych fosfor najlepiej zastosować w postaci superfosfatu wzbogaconego, natomiast potas – w postaci siarczanu potasu. Fasola jest wrażliwa na zasolenie gleby, dlatego wszystkie nawozy mineralne należy zastosować co najmniej na 1–2 tygodni przed siewem nasion i dobrze wymieszać z glebą na głębokość nie mniejszą niż 10 cm.
Fasola powinna być również dokarmiana dolistnie. W pierwszym okresie wzrostu zalecany jest nawóz wieloskładnikowy z przewagą fosforu, który wpływa na rozwój systemu korzeniowego. W czasie intensywnego wzrostu roślin specjaliści zalecają dokarmianie dolistne za pomocą nawozów o zrównoważonym składzie NPK. Następnie zalecany jest nawóz, który w swoim składzie zawiera zwiększoną zawartość potasu. Pierwiastek ten pomaga utrzymać gospodarkę wodną rośliny.
Bez wody ani rusz
Nawadnianie w uprawie fasoli w suche lata bywa kluczowe dla uzyskania plonu, ponieważ gatunek ten ma największe zapotrzebowanie na wodę w czasie kwitnienia i zawiązywania strąków. Na niedobór wody w tym okresie rośliny reagują zrzucaniem kwiatów i zawiązków strąków, co powoduje obniżenie plonu. Duże wahania wilgotności gleby w czasie dorastania strąków zwiększają udział w plonie strąków zniekształconych i pogarsza się ich jakość poprzez wzrost zawartości włókna. Do nawadniania upraw zaleca się użycie deszczowni wyposażonych w belkę zraszającą.
Artykuł pochodzi z miesięcznika “Warzywa” (4/2020).
Zapraszamy do prenumeraty – NIE MASZ? To kliknij w link i dokonaj zakupu —: https://www.plantpress.pl/produkt/prenumerata-warzywa/