Uprawa papryki w polu i nieogrzewanych tunelach foliowych to w warunkach klimatycznych Polski niełatwe zadanie. Tym ważniejsze staje się odpowiednie przygotowanie stanowiska i rozpoczęcie uprawy, aby do stresów termicznych nie dokładać kolejnych związanych z nieodpowiednią wilgotnością, zasobnością czy odczynem podłoża. Dzięki umiejętnemu żywieniu roślin można nawet łagodzić stres termiczny.
Do najistotniejszych elementów przygotowania gleby, które należało wykonać już jesienią, należy odkwaszanie gleby wapnem tlenkowym, gdy wartość pH w wykonanej analizie gleby była niższa niż 6,0. Zabieg ten dodatkowo działa fitosanitarnie – ogranicza rozwój chorób naczyniowych papryki. Jesienią można było rozsiać także część nawozów zawierających potas, magnez czy fosfor, jeśli wystąpił deficyt tych pierwiastków. Korzystne było również zastosowanie nawozów organicznych np. obornika bydlęcego (co drugi, trzeci rok), wpływa on bowiem na poprawę struktury gleby i podnosi zawartość próchnicy. Warto jednak przy tym pamiętać, aby obornika nie stosować w tym samym co wapnowania.
Przed zimą należało również wykonać głęboką orkę lub kultywatorowanie gleby na głębokość 30 cm. Niezmiernie ważne w uprawie papryki jest głęboszowanie wykonywane co kilka lat w celu rozbicia podeszwy płużnej, co wpływa na poprawę stosunków powietrzno-wodnych w środowisku wzrostu korzeni. Na stanowiskach regularnie głęboszowanych korzenie lepiej przerastają glebę i rośliny są przez to mniej wrażliwe na długotrwałe upały. Jeżeli pod uprawioną glebą pozostawia się jej zbitą warstwę to w trakcie upałów często okazuje się, że podłoże z wierzchu jest suche, a na głębokości kilkunastu cm wody jest tak dużo, że okresowo panują tam warunki beztlenowe.
Nawożenie gleby
Analizę gleby można wykonać również wiosną, gdy temperatura nie spada już poniżej 0°C. Unikanie stosowania orientacyjnego nawożenia jest szczególnie istotne w tunelach, w których folii nie zdejmuje się na zimę. W takich warunkach gleba nie jest przepłukiwana i przy stosowaniu standardowych dawek nawozów posypowych może dojść do jej nadmiernego zasolenia.
Gdy analiza gleby wykonywana jest wiosną do jej ewentualnego odkwaszania w przypadku zbyt wysokiego pH można użyć kredy (nie później niż 2 tygodnie przed sadzeniem roślin). Gdy natomiast odczyn jest właściwy lub zbyt wysoki, a zawartość wapnia w glebie mimo to jest niższa niż 1800 mg/dm3 można przed sadzeniem zastosować saletrę wapniową. Do uzupełniania niedoborów pozostałych składników mineralnych wykorzystuje się nawozy posypowe, które rozsiewa się co najmniej 10 dni przed sadzeniem. Poziomy, do których zalecane jest uzupełnianie składników pokarmowych w podłożu są różne w zależności od autora. Według zaleceń specjalistów Instytutu Ogrodnictwa-PIB w Skierniewicach w okresie intensywnego wzrostu wegetatywnego i podczas pełni kwitnienia, papryka wymaga zawartości składników pokarmowych na dm3 gleby na poziomie: 200-250 mg N, 300- 350 mg P, 400 mg Ki 120 mg Mg. Zalecają oni doprowadzenie zasobności gleby do takiego poziomu przed sadzeniem i rozpoczęcie fertygacji w 6.-8. tygodnia uprawy lub pominięcie nawożenia startowego i rozpoczęcie fertygacji już w fazie intensywnego wzrostu wegetatywnego.
W przypadku tuneli, z których zdejmuje się folię na zimę należy nakładać pokrycie na konstrukcję co najmniej 2 tygodnie przed planowanym sadzeniem roślin, aby gleba zdążyła się dostatecznie ogrzać. Najlepiej jest to zrobić jak najwcześniej tj. w chwili gdy minie ryzyko wystąpienia opadów śniegu, które mogłyby doprowadzić do uszkodzenia konstrukcji tunelu. Bardzo istotne przed sadzeniem jest zapewnienie odpowiedniego poziomu wilgotności gleby sięgającego 80% p.p.w. Okazuje się, że przy bezśnieżnych zimach i wiosnach z deficytem opadów, nawet w tunelach ze zdejmowaną na zimę folią trudno o taką zasobność gleby w wodę, stąd konieczne okazuje się nawadnianie jeszcze przed sadzeniem roślin.
Sadzenie
Standardowo termin nasadzeń w nieogrzewanych tunelach foliowych przypada na drugą połowę kwietnia lub początek maja, w uprawach nieosłanianych jest to zwykle pierwsza połowa maja. Chłodna wiosna jest w ostatnich latach regułą, dlatego nie należy się nadmiernie spieszyć z rozpoczęciem produkcji rozsady. Przetrzymywanie wyrośniętych roślin w mnożarce zawsze jest ze szkodą dla ich kondycji i rentowności uprawy zważywszy na konieczność dłuższego ogrzewania. Jeszcze gorszym rozwiązaniem jest sadzenie rozsady w niedostatecznie ogrzaną glebę. Po okresie takiego stresu termicznego rośliny cierpią m.in. na niedobory fosforu, ich wzrost zostaje opóźniony, a po jego podjęciu dochodzi do zrzucania kwiatów i zawiązków, gdyż rozregulowane rośliny stają się bardziej wegetatywne. Gleba w momencie sadzenia powinna mieć co najmniej 10°C (najlepiej 15°C) wówczas roślinom wystarczą 2 do 5 dni, aby wznowić wzrost systemu korzeniowego i części nadziemnej.
Do sadzenia papryki wykorzystuje się często dołkownice zaczepione do ciągnika. Gdy rośliny sadzi sie w tunelach foliowych stosuje się różne systemy uprawy a także odległości między rzędami roślin oraz roślinami w rzędach w zależności od wymiarów konstrukcji. Najczęściej spotyka się systemy rzędowe lub pasowo-rzędowe. Aby ograniczyć zachwaszczenie gleby oraz parowanie wody z powierzchni w uprawie papryki stosuje się coraz powszechniej folie ściółkujące lub tkaniny polipropylenowe. Papryka bardzo korzystnie reaguje na nawadnianie kroplowe, szczególnie jeżeli jest ono połączone z nawożeniem (fertygacja). Dzięki zastosowaniu takiej metody nawożenia pogłównego bardzo łatwo dostosowywać zasobność gleby do fazy rozwojowej i potrzeb roślin. Zwykle między rzędami roślin układa się po jednej linii kroplującej (bliżej jednego z rzędów), co powoduje, że wzrost systemu korzeniowego jest silniejszy z jednej strony rośliny. Dla równomiernego wzrostu korzeni korzystniejsze jest gdy na każdy rząd przypadają dwie linie kroplujące.
Szczegółowych informacji o uprawie papryki, a także innych warzyw, szukać można w czasopiśmie WARZYWA. Prenumerata dostępna jest w naszym sklepie internetowym – KLIKNIJ.