Produkując cebulę, warto zwrócić uwagę na jej specyficzne wymagania żywieniowe, wynikające m.in. z małej zdolności pobierania składników mineralnych z gleby. Wiosną na stanowiskach przewidzianych pod cebulę nie powinno się stosować nawozów mineralnych zawierających chlorki.
Przed rozpoczęciem jej uprawy należy zadbać o odpowiednią zasobność gleby. Warto pamiętać, że optymalne zawartości składników pokarmowych w glebie dla tego gatunku wynoszą (w mg/dm3 gleby): N 90–120, P 60–80, K 150–200, Mg 50–75, Ca 1200–1500. Bardzo dobre efekty w uprawie cebuli daje nawożenie organiczne. Obornik najlepiej stosować jesienią pod orkę przedzimową. Na wiosnę można zastosować dobrze rozłożony kompost w dawce 20–35 t/ha, który miesza się z glebą kultywatorem na głębokość 10–15 cm. Do uzyskania satysfakcjonujących plonów cebuli konieczne jest zastosowanie nawożenia mineralnego. Na podstawie wyników analizy chemicznej gleby zawartość składników pokarmowych podnosi się do poziomu optymalnego dla cebuli.
Przygotowując pole pod siew cebuli należy unikać stosowania zbyt dużych dawek nawozów mineralnych, ponieważ jest ona wrażliwa na zasolenie. Nadmierna koncentracja soli w wierzchniej warstwie gleby może powodować brak wschodów lub zamieranie siewek. Aby uniknąć takiej sytuacji, nawozy należy możliwie dokładnie i głęboko wymieszać z glebą. Nawozy potasowe i fosforowe lub wieloskładnikowe należy wymieszać przed siewem nasion kultywatorem lub agregatem z glebą na głębokość 10–15 cm, a azotowe broną na głębokość 5 cm.
Konieczny jest azot
Najważniejsze jest nawożenie azotem, ponieważ w glebach niemal zawsze jest zbyt mało tego składnika. Spośród wielu nawozów azotowych najlepsze efekty daje zastosowanie saletry amonowej lub saletrzaku. Jeżeli pH gleby jest niższe od zalecanego dla cebuli (optymalne: 6,5–7,8 – dla gleb mineralnych i 5,5–6,5 – dla torfowych), lepiej wybrać saletrzak, który nie powoduje zakwaszenia.
Do nawożenia przedsiewnego nie nadaje się saletra wapniowa, gdyż istnieje ryzyko wymycia azotu poza zasięg systemu korzeniowego oraz mocznik – z powodu zbyt niskiej temperatury gleby na początku uprawy cebuli. Oba te nawozy nadają się natomiast do nawożenia pogłównego.
Nawozy fosforowe muszą być dobrze wymieszane z warstwą orną, ponieważ jony fosforanowe bardzo wolno przemieszczają się w głąb profilu. Dobrym rozwiązaniem jest stosowanie nawożenia fosforem jesienią przed orką przedzimową, co umożliwia wymieszanie superfosfatu z glebą.
Wiosną wyklucz chlorki
Jako źródło potasu dla cebuli można zastosować chlorek lub siarczan potasu. Sól potasową stosuje się jesienią tak, aby chlorki w niej zawarte do wiosny zostały wypłukane poza zasięg systemu korzeniowego roślin, ponieważ cebula jest zaliczana do gatunków wrażliwych na nadmiar chlorków i wysokie zasolenie gleby. Jeżeli nawożenie potasem będzie wykonywane wiosną, to lepiej wybrać droższy siarczan potasu, dodatkową korzyścią takiego rozwiązania jest dostarczenie cebuli siarki.
Bardzo dobrym rozwiązaniem jest również stosowanie nawozów wieloskładnikowych, zawierających wszystkie makro- i mikroskładniki. Cebula ma wysokie wymagania co do zawartości w glebie cynku, miedzi i manganu. Problemy z mikroskładnikami występują przeważnie na glebach o zbyt wysokim pH i nawiezionych nadmiernymi dawkami nawozów wapniowych.
Autor: Dr inż. Piotr Chohura, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
